4. Inspiratie-uitingen

Geestelijke talen

Deze uiting van verschillende geestelijke talen is een inspiratie-uiting van de heilige geest.
Het spreken in (beter: van) of bidden in geestelijke talen.
Het is geen talenkennis.
Omdat het een uiting is van de geest van God, is er geen sprake van een menselijke, natuurlijke begaafdheid in het gemakkelijk leren van een taal.
Het heeft dus niets te maken met het al dan niet hebben van een talenknobbel.
En ook niet met menselijke intelligentie.
Het is niet een magisch besproken worden; hierbij is namelijk de wil van de mens uitgesloten.
Het heeft bovendien niets te maken met enige vorm van trance of extase.

Het is wel een geestelijke uiting van de geest van God, waarbij Hij mij uitnodigt in geloof mijn spraakorgaan te gebruiken onder zijn inspiratie.
Handelingen 2:4:
… en allen werden vervuld van de heilige geest en begonnen op luide toon (in) vreemde talen te spreken, zoals hun door de geest werd ingegeven.

Het is wel het uitspreken van een van de talen die door de geest van God worden geïnspireerd.
Hierbij spreek ik, gebruik makend van mijn lippen, longen en stembanden.
De geest vormt daarna de woorden, de taal.
Talen van mensen of van engelen.

Het is wel een voor mij onbekende taal.
1 Korintiërs 14:14 NBG:
Want als ik bid in een geestelijke taal, bidt mijn geest wel, maar mijn verstand blijft onvruchtbaar.
Anderen zouden mogelijk de taal kunnen herkennen.
Er doen zich situaties voor waarin de gesproken geestelijke taal door anderen wordt herkend als een bestaande of bekende taal.
Bijvoorbeeld: door een student in de theologie wordt een geestelijke taal herkend als oud-Hebreeuws.
De spreker zelf heeft deze taal nooit geleerd!
Een andere keer spreekt iemand in een samenkomst een geestelijke taal.
De gesproken taal blijkt een van de dialecten van Oost-Azië te zijn.
Een zendeling met verlof kent die taal.
Ook hier heeft de spreker die taal nooit geleerd.
Zie ook een paar voorbeelden hiervan op andere plaatsen in deze studie.

Het is wel door mijn geest geheimen (verborgen dingen) bespreken met God.
Dit kan eigenlijk alleen begrepen worden door iemand die deze gave diepgaand in zijn leven toepast.
In 1 Korintiërs 2:10 staat:
… want de geest doorgrondt alles, ook de diepten van God.
Alleen hij, die geestelijke talen spreekt, ervaart in zichzelf een toenemende kennis van deze diepten (= de diepste gedachten, de diepte van rijkdom, wijsheid en kennis) van God (zie Romeinen 11:33).

Het is ook bidden tot God, een lofzingen door de geest en het is ook het uitspreken van een zegen.
Zie ook 1 Korintiërs 14:2, 15 en 16.

Het is wel een boodschap van God voor de gemeente.
Zo kunnen de geestelijke talen door de Heer eveneens gebruikt worden.
Dan hoort er wel vertaling bij.
Samen met vertaling zijn geestelijke talen, uitgesproken in de gemeente, gelijk aan profetie (zie 1 Korintiërs 14:5).