Openbaring

Openbaring 14:8
Geen verwarring meer

Hij werd gevolgd door een tweede engel, die uitriep:
Gevallen, gevallen is Babylon, die grote stad, die door haar ontucht alle volken de wijn van haar wellust heeft laten drinken.

En (een) andere engel volgde, zeggende: gevallen is, gevallen is Babylon de stad grote, omdat van de wijn van het opbruisen van de hoererij van haar zij heeft te drinken gegeven alle volken.

Als de scheiding bij het huis van God begint (zie 1 Petrus 4:17 NBG), zien we direct al dat Babylon, de schijngemeente, aan de verkeerde kant van de scheidslijn staat.
Er is een vervulling met Gods heilige geest waardoor de mens zich richt op het koninkrijk van God, maar er is ook een drinken van de ‘wijn van wellust’ waardoor men geestelijk ontucht pleegt.
Het rijpe graan en het rijpe onkruid worden nu in aparte bundels bijeengebonden.
De gemeente van Jezus Christus bereikt de volmaaktheid en zij wordt totaal één met haar Heer.
De afvallige wereldwijde schijngemeente met haar hebzucht, hoogmoed en dwalingen is gevallen.
Zij wordt een prooi van en één met de antichrist.

Geestelijke of natuurlijke religie

De schijngemeente die miljoenen heeft verleid en van God heeft laten afvallen, wordt uitgerangeerd.
Het is haar gelukt om alle volken op een sluwe manier, door geestelijke ontucht, van de ware God te scheiden.
Dit Babylon bestaat nú en er wordt opgemerkt dat het een heel grote stad is.
We moeten dan ook niet denken dat geen enkele gemeente of religieuze geloofsgemeenschap niets met Babylon te maken heeft.
De geest van Babylon, de geest van de dwaling, is doorgedrongen in het hele ‘christendom’.

Daarom leeft het volk van God in ballingschap.
Het is verdreven uit de geestelijke wereld en gebracht in een ‘stad’ die alleen in de zichtbare wereld haar invloed heeft en alleen daar haar stem laat horen.
Babylon kent geen leven en denken vanuit de geestelijke wereld, het voert daar geen oorlog tegen de demonen en het verzamelt daar ook geen geestelijke rijkdommen.
Babylon kent geen doop in de geest van God en geen streven naar de begaafdheden van deze geest.
Zijn bewoners kennen nauwelijks of geen liefde, geen vrede, geen rechtvaardigheid en geen vreugde die het werk is van Gods geest.

Met Babylon bedoelt de Bijbel niet direct een bepaalde gemeente of religieuze groepering, maar een religieus bezig zijn waarbij uiterlijke, zichtbare zaken de hoofdrol spelen.
Hierdoor wordt het geloof een systeem, waarbij ernaar gestreefd wordt om ‘mee te doen met de wereld’.
Dit uit zich in een gericht zijn op cultuur, kennis, macht, aanzien en wetenschap.
Babylon lokt de mens uit de geestelijke wereld en geeft hem een surrogaat uit de zichtbare wereld, een schijngodsdienst.
Deze bestaat onder andere uit kerkbesef, religieus sentiment, theologie, dogmatiek, liturgie, traditie, gewijde personen, gebouwen en voorwerpen.

Over:

heeft men het in Babylon niet of nauwelijks.

De schijngemeente Babylon wordt weggevaagd door de antichristelijke macht die (al eeuwenlang) bezig is zich (in haar) te ontwikkelen.
Haar kathedralen, universiteiten, concilies, synoden, haar invloed, cultuur en theologische wijsheid worden door het beest en zijn profeet overgenomen en geëlimineerd.
De grote verwarring heeft dan opgehouden te bestaan.
Van nu af aan staan twee geestelijke grootmachten tegenover elkaar:
Jezus Christus en zijn gemeente, met aan de andere kant de antichrist, samen met hen die het beest en zijn beeld aanbidden.